12.12.2024թ: Երևան: Կենտրոն: Տիգրան Մեծի պողոտա 10: «Երևան Սիթի» սուպերմարկետ: 12:00-13:00 միջակայք: Տնտեսական ապրանքների բաժին:

Ամեն օր արթնանում ենք ու կարդում փաշինյանական հերթական անհեթեթ որոշումները։ Այս անգամ նա որոշել է մինչև 1 մլն վարկերրը փակել ....բյուջեի հաշվին։ Լսեք բյուջեն բոլորինս է հանրությանը. ձեզ ո՞վ է իրավունք տվել վերցնել մի հատուկ սոցիալական խավ (մինչև 1 մլն դրամը հիմնականում իշխանությանը մոտ կանգնած մարդկանց խավն է) և հանրային միջոցները ծախսել դրանց բարեկեցության վրա։ Սա տնտեսական որոշում չէ, սա «մերոնքականներին» (իմա ՔՊ-ական հակում ունեցողներին) կաշառելու ձև է։

Դու ինքդ ի լուր աշխարհի գրեցի՛ր «ԳՆԴԱԿԱՀԱՐՈՒԹՅԱՆ ՊԱՏ» արտահայտությունը... դու՛ ասացիր:

Մենք ուզում ենք մեծացնել կայացած ու հարուստ երեխաներ, ոչինչ, որ այդ երեխաները անհայրենիք մնան...

Պարոնայք Փաշինյաններ, սոսկալի լավ առիթ ու հնարավորություն ընձեռեցիք Ձեր վեցամյա գործունեությանը մանրամասնորեն ու հանգամանալի անդրադառնալու համար: Ես, հոգու խորքում մարդասեր ու բարի ՀՀ քաղաքացիս, իմ համեստ ներդրումն եմ ցանկանում բերել մեր երկրում հենց ձեր ու ձեզ սատարողների գործունեության հետևանքով ստեղծված իրավիճակը պատմության համար արձանագրելու և ապագա պատմաբաններին փոխանցելու համար: Դա կարևոր առաքելություն է, որի իմաստն ու նշանակությունը չեք հասկանա, ինչպես և չեն հասկանա ձեր շրջապատում գտնվող պատմաբան-կեղծարարներն ու սպասարկու մտավորականները:

Գյուղերում ապրող մարդիկ միշտ ձգտում են ինքնաբավ լինել։ Որպես կանոն, գյուղերում ավելի հեշտ է դիմակայել սովին, կենղացային խնդիրներին, քան քաղաքներում։ Հենց դա է պատճառը նաև, որ, օրինակ, 90-ականներին շատ-շատերը քաղաքներից տեղափոխվեցին գյուղեր, որպեսզի ավելի քիչ կախված լինեն խանութներից, ընդհանուր կոմունալներից։

Ռուսական մի փիլիսոփա կա, ում մասին երբեմն խոսում եմ` Ալեքսանդր Դուգին։ Այս Դուգինը տխրահռչակ Նեո եվրասիականության տեսության հիմնադիրներից է, ով քարոզում էր Ռուսաստանի և թյուրքական աշխարհի դաշինքը ընդդեմ Արևմուտքի։ Ասել, որ Դուգինի քարոզները ազդեցություն չունեն կամ չեն գործել Ռուսաստանի կառավարող շրջանակների վրա, հիմնավորապես անհիմն է։ Ավելին` ժամանակին, երբ ակտիվ քննարկվում էր պան-սլավոնիզմը որպես ռուսական պետության առաքելություն, հանկարծ դարձավ ոչ ակտուալ։

Կրթվելու բուն ցանկությունը, անկախ դրա նորաձև կամ հնաոճ լինելուց, արդիական է ու հավերժ, և դա անտիկ իմաստասերների, այդ թվում` մեր ազգային ռահվիրաների իմաստասիրական զրույցների ու ակադեմիական բանավեճերի առարկա երբեք չի հանդիսացել: Բանավեճերը հիմնականում վերաբերել են հարցերի հարցին. ի վերջո, կրթությունը միջո՞ց է, թե՞ նպատակ: Սա´ պետք է դառնա հանրային դիսկուրսի առարկա:

Երբ Էրդողանն ասում է՝ «Աշխարհում մնացել է 2 առաջնորդ՝ ես և Պուտինը», նշանակում է, որ Թուրքիայի ու Ռուսաստանի միջև հարաբերություններում այլևս ոչ մի միջնորդ չի ճանաչում, չի ընդունում, չի հանդուրժի...

Հին հայաստանում մի սովորություն կար` գյուղի բնակիչները գյուղապետ ընտրելիս նրան նախապես նստեցնում էին խնձորենու տակ, եթե հաջորդ տարի խնձորենին ծաղկում էր, ուրեմն նա իր գործը լավ էր կատարել, իսկ չծաղկելու դեպքում, ինքնակամ էր հեռանում։